- yaşlı
- 1.sif. Yaşa dolmuş; sinli, ahıl. Yaşlı adam. Yaşlı qadın. // İs. mənasında. Qoymayın, ay köhnələr, ay yaşlılar; Heyvərələr hər yerə dırmaşdılar! M. Ə. S.. // Cavan olmayan. <İsrafil> yaşlı və təcrübəli minicilərlə at qoşaşdırmağı belə bacarırdı. M. Hüs.. // . . . yaşında olan; yaşı . . . olan. Qırx-qırx beş yaşlı bir kişi. – <Zeynalın> qarşısına on biron iki yaşlı qara bir qız çıxdı. S. H.. Otuz üç yaşlı Veys birinci dəfə olaraq böyük peşmanlıqla öz-özünü danlayırdı. Ə. Ə.. // . . . illik, ömrü . . . il olan. Çəpər salmaq üçün 1-2 yaşlı şitillərdən istifadə edilir.2.sif. Yaşla dolu, yaşarmış. Baxdı anasının yanıq üzünə; Dağınıq saçına, yaşlı gözünə. H. K. S.. . . . yaşlı – yaş miqdarını göstərən mürəkkəb sözlərin ikinci tərkib hissəsi; məs.: beşyaşlı, onyaşlı.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.